Fiber Bragg Izgara hakkında bilgi.

Fiber Bragg ızgaraları, ışığı dalga boyuna bağlı olarak öngörülebilir yönlerde yayılan ışınlara ayıran, periyodik bir yapıya sahip optik bileşenlerdir. Izgaralar birçok modern spektroskopik cihazın temel dağıtıcı elemanı olarak hizmet eder. Eldeki analizi gerçekleştirmek için gereken ışık dalga boyunun seçilmesi gibi kritik işlevi sağlarlar. Bir uygulama için en iyi ızgarayı seçmek zor değildir ancak genellikle uygulamanın temel parametrelerini önceliklendirirken bir dereceye kadar karar vermeyi gerektirir.

Herhangi bir spektroskopik uygulamanın en az iki temel sistem gereksinimi vardır: istenen spektral ilgi aralığındaki malzemeleri analiz edebilmeli ve ilgilenilen özellikleri çözümlemeye yetecek kadar küçük bir spektral bant genişliği sağlayabilmelidir. Bu iki temel gereksinim ızgara seçiminin temelini oluşturur. Daha sonra bu temel kısıtlamalar dahilinde performansı optimize etmek için diğer ızgara özellikleri seçilir.

Ana ızgarayı yapmak için kullanılan yöntemle ilgili olan en yaygın iki oluk profili çizgili ve holografik olarak bilinir. Çizgili ızgaralar, oyukların fiziksel olarak bir elmas aletle yansıtıcı bir yüzeyde oluşturulduğu bir çizme aleti kullanılarak üretilebilir. Kurallı ızgara oluk profilleri çok kontrol edilebilirdir ve belirli bir uygulama için optimize edilmesi kolaydır ve çoğu durumda bu serbestlik derecesi nedeniyle en iyi kırınım verimliliğini sağlayacaktır.

Dağılım, Çözünürlük ve Çözme Gücü

Spektroskopik bir cihazdaki kırınım ızgarasının birincil işlevi, geniş bantlı bir kaynağı, her dalga boyunun bilinen bir yöne sahip olduğu bir spektruma açısal olarak ayırmaktır. Bu özelliğe dağılım denir ve dalga boyu ile açı arasındaki ilişkiyi gösteren denklem genellikle ızgara denklemi olarak adlandırılır:

n λ = d (sin θ + sin θ')

Çözünürlük bir sistem özelliğidir, bir ızgara özelliği değildir. Bir spektroskopik alet, ilgilenilen özellikleri ayırt edebilecek kadar dar bir spektral bant genişliği sağlamalıdır. Bu, ızgaranın açısal dağılımı ile sistemin odak uzaklığının bir kombinasyonu ve açıklığın genişliğinin sınırlandırılmasıyla elde edilir. Dedektör düzlemindeki spektral bant genişliği, yüksek dağılımlı bir ızgara ve daha kısa bir odak uzaklığı ile olduğu gibi, düşük dağılımlı bir ızgara ve uzun bir odak uzaklığı ile de elde edilebilir. Tarama monokromatörü gibi tek elemanlı dedektöre sahip sistemlerde, sınırlayıcı açıklık genellikle genişliği bilinen fiziksel bir yarıktır. Sabit ızgaralı bir spektrometrede sınırlayıcı açıklık genellikle bir dizi öğesi veya kamera pikselidir.